Το αιωρόπτερο ελέγχεται μετατοπίζοντας το βάρος του πιλότου σε σχέση με το αιωρόπτερο. Ο πιλότος κρέμεται μ’ έναν ιμάντα από το πλαίσιο του αιωροπτέρου (έτσι προκύπτει και το όνομα στα αγγλικά hang glider).
Με την μετακίνηση εμπρός – πίσω ή δεξιά-αριστερά ο πιλότος μετατοπίζει το κέντρο βάρος του αιωροπτέρου, με αποτέλεσμα αυτό να ακολουθεί την κατεύθυνση κίνησης του πιλότου. Με αυτόν τον τρόπο αποκτούμε τον έλεγχο της ταχύτητας όσο και της στροφής.
Το εύρος των ταχυτήτων που έχουν τα αιωρόπτερα κυμαίνεται από 25km. έως 120km. ενώ έχουν καταγραφεί και ταχύτητες πάνω από 140Khm. σε ακροβατικές πτήσεις.
Και πάλι εξαρτάται από τις συνθήκες. Μία πτήση με μεγάλο ύψος διαρκεί αρκετές ώρες. Στις καλές ημέρες που οι συνθήκες ευνοούν, μπορούμε να πετάμε μέχρι το ηλιοβασίλεμα.
Σε οποιαδήποτε κλίση βουνού που είναι απαλλαγμένη από εμπόδια και με κόντρα άνεμο. Ο πιλότος απλά τρέχει λίγα μέτρα στην πλαγιά και απογειώνεται. Εναλλακτικά από επίπεδο έδαφος με ρυμούλκηση από σταθερά βαρούλκα ή μικρά αεροσκάφη – Trike. Επίσης, μπορούμε να μετατρέψουμε τον αετό μας σε μηχανοκίνητο τοποθετώντας τη μηχανή ή το Jet στο πλαίσιο του αιωροπτέρου ή στην εξάρτηση του πιλότου. Στην περίπτωση αυτή η απογείωση και η προσγείωση μας μπορεί να γίνει από ένα οποιοδήποτε μεγάλο χωράφι, αρκεί αυτό να μην έχει εμπόδια.
Τα αιωρόπτερα είναι πιστοποιημένες πτητικές συσκευές για την κατασκευή και την αξιοπλοΐα τους. Επίσης, όταν η εκπαίδευση γίνεται από πιστοποιημένους εκπαιδευτές που χρησιμοποιούν ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα βαθμιαίας κατάρτισης, τότε η πλειοψηφία των πιλότων πετούν και εξελίσσουν την αιωροπτεριστική τους σταδιοδρομία χωρίς κάποιο σοβαρό τραυματισμό.
Τα αιωρόπτερα μπορούν να απογειωθούν - προσγειωθούν σε συνθήκες άπνοιας έως και σε συνθήκες έντασης ανέμου 40 km περίπου. Πάντως η ιδανική ένταση ανέμου κυμαίνεται από 10 – 25 km.
Οι πιο συνηθισμένες πηγές ανύψωσης είναι τα ανοδικά κορυφογραμμής ακαι η θερμική ανύψωση.
Ανοδικά κορυφογραμμής: Ο οριζόντιος άνεμος χτυπά στην πλαγιά της κορυφογραμμής και εκτρέπεται προς τα επάνω.
Θερμική ανύψωση: Το έδαφος θερμαίνεται από τον ήλιο και μεταφέρει τη θερμότητα αυτή στον περιβάλλοντα αέρα ο οποίος έπειτα ανυψώνεται. Τα θερμικά ρεύματα συνήθως φτάνουν μέχρι τη βάση των νεφών.
Τα όρια είναι περισσότερο πνευματικά παρά φυσικά. Εάν κάποιος είναι επαρκώς ώριμος με αρκετά καλά αντανακλαστικά για να μπορεί να παίρνει έγκαιρα αποφάσεις που επηρεάζουν σωματικά την ασφάλεια του, τότε μπορεί να πετάξει.
Ελάτε τώρα στη σχολή μας, όπου ένας έμπειρος πιλότος και πιστοποιημένος εκπαιδευτής θα σας προετοιμάσει για τα δύο (2) πρώτα βασικά στάδια πιλότου αιωροπτέρου (H1 & H2). Θα γίνετε μέλος της αεραθλητικής μας λέσχης ώστε να αποκτήσετε την αεραθλητική σας ταυτότητα από την Ελληνική Αεραθλητική Ομοσπονδία ώστε να ξεκινήσετε το δικό σας ταξίδι σε αυτό το καταπληκτικό άθλημα.
Το αιωρόπτερο (hang glider) αποτελείται από ένα άκαμπτο πλαίσιο το οποίο βοηθάει και διατηρεί το σχήμα κάθε πτέρυγας, ενώ ο πιλότος πετάει συνήθως σε πρηνή θέση. Αντίθετα, το σχήμα στο αλεξίπτωτο πλαγιάς διατηρείται από την πίεση του αέρα και ο χειριστής αναρτάται σε καθιστή ή σε ύπτια θέση.
Το αιωρόπτερο έχει ένα "καθαρότερο" αεροδυναμικό προφίλ και είναι ικανό να πετάει σε πολύ υψηλότερες ταχύτητες, σε πιο ισχυρούς ανέμους και σε μεγαλύτερες αποστάσεις από ένα αλεξίπτωτο.
Σχετικά με την μεταφορά τους, το αλεξίπτωτο διπλώνει σ’ ένα σακίδιο και έτσι μεταφέρεται ευκολότερα. Το αιωρόπτερο, λόγω του άκαμπτου πλαισίου του, μεταφέρεται συνήθως σε όχημα με ράφι οροφής και απαιτεί περίπου 20 λεπτά για να συναρμολογηθεί ώστε να είναι έτοιμο να απογειωθεί πάλι.
Συχνες Ερωτησεις
Το αιωρόπτερο ελέγχεται μετατοπίζοντας το βάρος του πιλότου σε σχέση με το αιωρόπτερο. Ο πιλότος κρέμεται μ’ έναν ιμάντα από το πλαίσιο του αιωροπτέρου (έτσι προκύπτει και το όνομα στα αγγλικά hang glider).
Με την μετακίνηση εμπρός – πίσω ή δεξιά-αριστερά ο πιλότος μετατοπίζει το κέντρο βάρος του αιωροπτέρου, με αποτέλεσμα αυτό να ακολουθεί την κατεύθυνση κίνησης του πιλότου. Με αυτόν τον τρόπο αποκτούμε τον έλεγχο της ταχύτητας όσο και της στροφής.
Εξαρτάται από τις συνθήκες της πτήσης.
Στο εξωτερικό έχει καταγραφεί ύψος 18.000 ft. και αποστάσεις 760 km.
Στην Ελλάδα αντίστοιχα, πιλότοι έχουν πετάξει σε ύψος 4200 μέτρων, ενω έχουν διανύσει αποστάσεις 160 km.
Το εύρος των ταχυτήτων που έχουν τα αιωρόπτερα κυμαίνεται από 25km. έως 120km. ενώ έχουν καταγραφεί και ταχύτητες πάνω από 140Khm. σε ακροβατικές πτήσεις.
Και πάλι εξαρτάται από τις συνθήκες. Μία πτήση με μεγάλο ύψος διαρκεί αρκετές ώρες. Στις καλές ημέρες που οι συνθήκες ευνοούν, μπορούμε να πετάμε μέχρι το ηλιοβασίλεμα.
Σε οποιαδήποτε κλίση βουνού που είναι απαλλαγμένη από εμπόδια και με κόντρα άνεμο. Ο πιλότος απλά τρέχει λίγα μέτρα στην πλαγιά και απογειώνεται. Εναλλακτικά από επίπεδο έδαφος με ρυμούλκηση από σταθερά βαρούλκα ή μικρά αεροσκάφη – Trike. Επίσης, μπορούμε να μετατρέψουμε τον αετό μας σε μηχανοκίνητο τοποθετώντας τη μηχανή ή το Jet στο πλαίσιο του αιωροπτέρου ή στην εξάρτηση του πιλότου. Στην περίπτωση αυτή η απογείωση και η προσγείωση μας μπορεί να γίνει από ένα οποιοδήποτε μεγάλο χωράφι, αρκεί αυτό να μην έχει εμπόδια.
Τα αιωρόπτερα είναι πιστοποιημένες πτητικές συσκευές για την κατασκευή και την αξιοπλοΐα τους. Επίσης, όταν η εκπαίδευση γίνεται από πιστοποιημένους εκπαιδευτές που χρησιμοποιούν ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα βαθμιαίας κατάρτισης, τότε η πλειοψηφία των πιλότων πετούν και εξελίσσουν την αιωροπτεριστική τους σταδιοδρομία χωρίς κάποιο σοβαρό τραυματισμό.
Τα αιωρόπτερα μπορούν να απογειωθούν - προσγειωθούν σε συνθήκες άπνοιας έως και σε συνθήκες έντασης ανέμου 40 km περίπου. Πάντως η ιδανική ένταση ανέμου κυμαίνεται από 10 – 25 km.
Οι πιο συνηθισμένες πηγές ανύψωσης είναι τα ανοδικά κορυφογραμμής ακαι η θερμική ανύψωση.
Ανοδικά κορυφογραμμής: Ο οριζόντιος άνεμος χτυπά στην πλαγιά της κορυφογραμμής και εκτρέπεται προς τα επάνω.
Θερμική ανύψωση: Το έδαφος θερμαίνεται από τον ήλιο και μεταφέρει τη θερμότητα αυτή στον περιβάλλοντα αέρα ο οποίος έπειτα ανυψώνεται. Τα θερμικά ρεύματα συνήθως φτάνουν μέχρι τη βάση των νεφών.
Ο καθένας μπορεί να μάθει να πετάει με το αιωρόπτερο, αρκεί να μπορεί να τρέξει κάποια μέτρα εξισορροπώντας το βάρος του αετού στους ώμους του.
Τα όρια είναι περισσότερο πνευματικά παρά φυσικά. Εάν κάποιος είναι επαρκώς ώριμος με αρκετά καλά αντανακλαστικά για να μπορεί να παίρνει έγκαιρα αποφάσεις που επηρεάζουν σωματικά την ασφάλεια του, τότε μπορεί να πετάξει.
Ελάτε τώρα στη σχολή μας, όπου ένας έμπειρος πιλότος και πιστοποιημένος εκπαιδευτής θα σας προετοιμάσει για τα δύο (2) πρώτα βασικά στάδια πιλότου αιωροπτέρου (H1 & H2). Θα γίνετε μέλος της αεραθλητικής μας λέσχης ώστε να αποκτήσετε την αεραθλητική σας ταυτότητα από την Ελληνική Αεραθλητική Ομοσπονδία ώστε να ξεκινήσετε το δικό σας ταξίδι σε αυτό το καταπληκτικό άθλημα.
Το αιωρόπτερο (hang glider) αποτελείται από ένα άκαμπτο πλαίσιο το οποίο βοηθάει και διατηρεί το σχήμα κάθε πτέρυγας, ενώ ο πιλότος πετάει συνήθως σε πρηνή θέση. Αντίθετα, το σχήμα στο αλεξίπτωτο πλαγιάς διατηρείται από την πίεση του αέρα και ο χειριστής αναρτάται σε καθιστή ή σε ύπτια θέση.
Το αιωρόπτερο έχει ένα "καθαρότερο" αεροδυναμικό προφίλ και είναι ικανό να πετάει σε πολύ υψηλότερες ταχύτητες, σε πιο ισχυρούς ανέμους και σε μεγαλύτερες αποστάσεις από ένα αλεξίπτωτο.
Σχετικά με την μεταφορά τους, το αλεξίπτωτο διπλώνει σ’ ένα σακίδιο και έτσι μεταφέρεται ευκολότερα. Το αιωρόπτερο, λόγω του άκαμπτου πλαισίου του, μεταφέρεται συνήθως σε όχημα με ράφι οροφής και απαιτεί περίπου 20 λεπτά για να συναρμολογηθεί ώστε να είναι έτοιμο να απογειωθεί πάλι.